Kaap Verden

Ons dagje met de auto op La Gomera had nog een staartje. Na lekker rond getoerd te hebben besluiten we in de middag om nog even naar Puerto Santiago te rijden om daar op de haven te kijken. Dat hadden we niet moeten doen. Terwijl we dalend om een haarspeld bocht komen, ligt daar een grote kei op de weg. Omdat er tegenliggers aankomen, kan Ed de steen niet meer ontwijken en rommelt hij onder de auto door. We denken dat de steen de spoiler heeft geraakt maar kunnen niet stoppen voor dat we beneden in het plaatsje zijn. Er gaan geen lampjes branden en Ed ziet in de achteruitkijkspiegel ook geen rare dingen op de weg. We parkeren de auto in Santiago en gaan een stukje wandelen. Als we terug lopen herinner ik Ed er aan dat we even moeten kijken of we schade hebben, waarop Ed laconiek zegt dat dat niet nodig is. De twee auto’s naast onze auto staan in een plas olie die helaas afkomstig is uit onze auto. Dan volgt er wat gesteggel aan de telefoon. Het is namelijk niet gemakkelijk uit te leggen waar we staan. Want wij spreken geen Spaans en de meneer aan de andere kant een paar woorden Engels. Uiteindelijk worden we gevonden en krijgen we een andere auto.
Inmiddels zijn alle klusjes aan boord gedaan en zijn we klaar om te vertrekken als de weersverwachting goed is.
Op donderdag 11 december wordt het besluit genomen om zondag de 14 te vertrekken samen met nog drie Nederlandse zeilschepen. De Gaia, de Live en de Linea.
Op zondag ochtend palaveren we op de Gaia en daar blijkt dat de Gaia en de Live het vertrek nog twee dagen uitstellen vanwege de windverwachting voor maandagnacht.
De windverwachting voor de komende vijf dagen is NO tot O variërend tussen de 15 en 24 knopen (4 tot 6Bf) met mogelijk vanaf donderdag beduidend minder wind.
Wij besluiten, samen met de Linea te vertrekken en om 14:00 uur gaan de trossen los en worden we uitgezwaaid door Marcel, Asja, Ank en Keimpe.
Er staat onder het eiland een vlagerige wind waardoor de voor ons zeilende Linea volledig uit het roer loopt. Ed en ik besluiten om nog maar even te wachten met het uitbomen van de kluiver tot dat we buiten de invloed van het eiland zijn. Zo zonder zeegang en met deze sterke wind loopt de Styx met een gereefd grootzeil ruim 8 knopen.
Eenmaal onder het eiland vandaan valt de wind weg en draait 180 graden zodat we aan de wind moeten varen. In de uurtjes die daar op volgen hebben we alle mogelijke zeilvoering gehad. Van aan de wind tot uitgeboomd over bakboord, vervolgens gijpen en uitbomen over stuurboord (en dat een paar keer).We werden er een beetje iebelig van. Je gaat meteen denken “als dit zo blijft zijn we gebroken als we op Sal aankomen”. Maar na de derde keer gijpen, wordt de wind constant en neemt hij toe tot de beloofde 18 tot 20 knopen. Dat is maar goed ook want bij de eerste gijp voor de haven van la Gomera heeft Ed een paar flinke brandblaren op zijn vingers op gelopen (de handschoenen lagen nog binnen).
Het is best gezellig zo met twee schepen. In mijn wacht heb ik steeds het lichtje van de Linea in de buurt. Helaas duurt dit maar een nacht omdat de Styx op deze voor de windse koers iets sneller loopt als de Linea.
Ed is in jubel stemming want hij is NIET ZEEZIEK. Na een gesprekje in de kroeg in Porto Mogan Gran Canaria met onze Ierse buurman komt deze de volgende morgen met een doosje zeeziekte pillen en deze werken uitstekend. Om dat we niet wisten wat de bijwerking zou kunnen zijn, hebben we ze niet beide geslikt zodat tenminste een van ons alert zou blijven.
Dus werd ik wel ziek maar werd ik enorm verwend door Ed wanneer hij mij een uurtje langer liet slapen en dan met een kopje thee en een geroosterd broodje klaar stond. Ik moet nog even denken wat ik de volgende keer ga doen, pillen slikken of me weer zo lekker laten verwennen.
Op woensdag trekt de wind aan. We varen inmiddels uitgeboomd met een dubbel rif in het grootzeil en een dubbel gereefde kluiver. Tegen de ochtend verleggen we de koers zodat we alles over stuurboord kunnen varen en verwisselen we de kluiver voor de stagfok.
De Styx loopt goed, het lijkt wel hoe harder het gaat waaien hoe rustiger de boot gaat liggen.
Ik moet wel even wennen aan de golven. Ze zijn best indrukwekkend te noemen met deze wind. We hebben deze dag een 24 uur gemiddelde van 181 mijl, dat schiet lekker op.
Op donderdag krijgen we een domper te verwerken. De wind is wat afgenomen het zeil weer aangepast dus kan er weer gevist worden. Als het roze inktvisje lekker achter onze boot springt, gaat in ene de lijn snaar strak staan, breekt en schiet aan dek. Weg vis en wat nog erger is weg Guido´s geluks inktvisje (moet een “walvis” geweest zijn).
Om het goed te goed te maken heeft Neptunus de volgende morgen (vrijdag) ons getrakteerd om vijf mooie vliegende vissen die Ed na aankomst op Sal schoongemaakt heeft en s´avonds lekker gebakken. Heeeeerlijk!!!! Zie foto.
Na 117 uur en 808 mijl gezeild te hebben komen wij vrijdag morgen om 1100 uur op Sal aan, het meest oostelijke eiland van de Kaap Verden.
Als de volgende morgen de Linea aankomt, valt er natuurlijk weer wat te vieren. We zijn weer 800 mijl zuidelijker. Hiervoor hadden Pim en Meta de champagne al koud staan.
Inmiddels zijn ook de Gaia en de Live op Sal aangekomen.
De kerst vieren we hier en daarna gaan we weer een stukje verder om uiteindelijk in Minderlo op het eiland Sao Vincente oud en nieuw te vieren.
We hebben de boot in kerststemming gebracht en het ziet er heel gezellig uit. Wij hebben wat meer moeite om in de stemming te komen. Ik bedoel, je hoort met kerst niet in je badpak op het voordek te zitten omdat het achter de buiskap veel te heet is.

Wij wensen iedereen een hele fijne kerst, een knallend uiteinde en een nog beter begin van 2009