Van Puerto Rico naar de benedenwindse eilanden

We blijven een nachtje in Boquron. Het ziet er gezellig uit op de wal, maar zonder bijboot kunnen we hier helemaal niets. De volgende dag zetten we koers naar Ponce. Volgens de pilot een redelijk grote stad. We hopen hier een nieuwe bijboot te kunnen kopen. Na een dag kruisen, drijven, motoren en weer kruisen komen we tegen de avond in Ponce aan. Het valt allemaal erg tegen. Om van de jachthaven in de stad te komen moet er een taxi genomen worden. We meren af aan een oude vissers steiger en gaan de volgende dag weer verder. Inmiddels zijn we er achter dat alleen in Faraqueda aan de oost kust en Santa Cruz aan de noord kust een West Marine is gevestigd. We besluiten om naar Marina del Rey in Faraqueda te gaan. Natuurlijk is de wind pal tegen en erg zwak zodat we een stop maken in Boca Del Inferno en in de mooie baai Puerto Real op het eiland De Vicques. Ook hier lokt de wal, maar kunnen we er niet af.
Als de boot veilig ligt afgemeerd in de jachthaven Puerto Del Rey, huren we een auto en gaan op zoek naar een bijboot. De mensen op de jachthaven zijn allemaal reuze vriendelijk, als we ons probleem voorleggen wordt er meteen naar de havenmeester gebeld of die misschien een bijboot te koop weet. Helaas zijn die voor ons allemaal te groot. Bij West Marine vinden we een boot die ons past en de koop is gouw gesloten.
Nu alles weer geregeld is gaan we het eiland verkennen. We pakken de spullen in voor een nachtje slapen in de auto zodat we niet aan het einde van de dag terug naar de boot hoeven. Dat pakt een beetje anders uit. Als we een prachtig plekje hebben gevonden aan het water, genieten we van een mooie zonsondergang en een lekker biertje en maken het ons gemakkelijk op de redelijk comfortabele auto stoelen.
Na een paar uurtjes worden we wakker door een fel blauw zwaailicht. Naast ons staat een politie wagen. Een stem uit het duister zegt;” Weten jullie dat je hier niet mag staan”? Na een schuchter “nee”! van ons (wat moet je anders zeggen), zegt de stem weer;” het is niet veilig om hier te staan, er is heel veel criminaliteit in dit gebied. Voor jullie eigen veiligheid is het beter om te vertrekken”. Wat we dan natuurlijk doen en na drie uur rijden, kruipen we te kooi op de Styx. De volgende dag nemen we de tol weg tot de plek waar we gister gestaan hebben en pakken de draad weer op, door een prachtige weg te kiezen die midden over het hoogste gedeelte van Puerto Rico loopt. We genieten van de prachtige uitzichten.
Na drie dagen jachthaven vertrekken we in de middag, met volle watertanks, naar een anker plekje onder het eiland Palominos . Het eerste gebruik van de bijboot is voor een soort reddings actie. Vanaf de Styx zien we dat een jongen met een motorboot van ongeveer zeven meter in de problemen komt. In eerste instantie wordt hij geholpen door een grote motorboot (die al de hele dag met keiharde muziek en een hoop drank) naast ons voor anker lag. Tot twee keer toe breekt de sleep lijn omdat het allemaal veel te hard gaat. Na de tweede keer houdt hij het voor gezien en vaart dood leuk weg. Ondertussen is het kleine bootje gevaarlijk dicht naar het rif toe gedreven. Na een paar pogingen lijkt zijn anker te houden. In de baai waar we liggen ligt het vol met lokale motor boten die aan het eind van de middag allemaal weer richting huis gaan. Wat die jongen ook doet om aandacht te trekken (fluiten, zwaaien) niemand ziet hem willen hem niet zien.
Onze bijboot heeft een BB motor van 2.2 PK dus daar kunnen we niet zo veel mee, maar toch besluiten we om even langs te gaan, je weet maar nooit.
Het euvel blijkt een lege accu te zijn en met een booster is dat gemakkelijk op te lossen. Helaas hebben wij dat niet. Het enige wat we kunnen doen is langs andere motorboten gaan en vragen of zij hem willen helpen. De eerste de beste motorboot eigenaar die wij de vraag stellen heeft zo een ding aan boord en is bereid om de helpende hand te bieden. Na tien minuten vaart een heel dankbare jongen een rondje om ons en nemen wij een biertje op de goede afloop.
Via Isla De Celeba (Spaanse maagden eilanden) varen we naar Sint Thomas (Amerikaanse maagden eilanden). Hier ontmoeten we Beb en Hidde van de Waterman en hebben een paar gezellige uurtje samen en, niet onbelangrijk, er kunnen weer boeken geruild worden. Na een paar dagen gaan we weer verder naar de Britse maagden eilanden. We ankeren voor Spanish Town op het eiland Virgin Gorda. We wandellen naar The Bath, een enorme hoop gigantische keien die op een ongelooflijke manier op elkaar liggen waardoor grotten en prachtig gekleurde waterpoelen ontstaan.
Onze laatste ankerplek op de BVI is in de North Sound onder Prickly Pear Isla. Van hieruit willen we aan een ruk naar Grenada varen om dan langzaam aan via de boven- en beneden windse eilanden naar Sint Maarten te varen.
Altijd als we een wat langere oversteek gaan maken, gaat Ed even de mast in om de boel te controleren. Dat het nodig is om regelmatig even te checken bleek wel. Twee tieren uit het bakboord onderwant zijn los uit de terminal. Toch wel even schrikken. Ed fabriceert een nood onderwant en we besluiten goed weer af te wachten om de 90 mijl naar Sint Maarten te zeilen waar we een nieuwe stag kunnen laten maken. Na twee dagen gaat de wind naar het noordoosten en kunnen we hoog aan de wind over bakboord naar Sint Maarten zeilen en gaan we voor anker in de Simpson baai. We demonteren de stag en de volgende dag kunnen we de nieuwe stag bij FGK Riggings ophalen. Binnen twee dagen is de Styx weer tip top voor elkaar. Ook Beb en Hidde zijn naar Sint Maarten gekomen voor enkele reparaties dus gaan we nog een keer gezellig met z’n vieren de wal op voor een lekker hapje eten en een cocktail om de avond af te sluiten.
Door deze tussen stop moeten we onze plannen aan passen want het is al mei en eind mei wordt het tijd voor de oversteek naar de Azoren.
Er is al dagen weinig wind en om dat we geen zin hebben om te motoren besluiten we te gaan wanneer er wind komt.
Onze eerste stop is de Ballast Bay op Sint Kitts. Als we de volgende morgen wakker worden staat er een leuk windje. Daar moeten we natuurlijk gebruik van maken. We varen via Nevis naar Montserat waar we toch wel even stil worden bij het zien van de enorme ravage die de vulkaan Soufier bij de uitbarsting van 1997 aangericht heeft. Het eens zo welvarende plaatsje Plymouth is bijna volledig in de as gelegd. Wat er nog staat is verlaten en bied een troosteloos aanzien. Nog steeds is de vulkaan actief en stoot geregeld aswolken en stenen uit. Het hele zuidelijk deel van het eiland is daarom verboden gebied.
Het volgende eiland dat we aandoen is Guadeloup. De eerste twee ankerplekken op dit eiland bieden niet echt een rustige nacht. Ook zonder een zucht wind liggen we hier te rollen op een stevige deining. Daarom doorgevaren naar Pointe a Pitre waar we achter een rif liggen. We willen hier een auto huren om wat rond te toeren. Helaas kan dat niet eerder dan maandag (het is nu vrijdag). Pointe a Pitre is eigelijk een beetje smerige vervallen stad met, voor mijn gevoel, nogal onvriendelijke mensen en op zondag hebben we er genoeg van en gaan we anker op naar het buur eiland Iles des Saint. Bij het gezellige plaatsje Bourg onder dit prachtige groene eiland liggen we prima voor anker. We maken een mooie lange wandeling naar het fort Napoleon boven op de heuvel. Helaas is het door het seizoen gesloten en samen met een paar zwerfkatten zijn wij de enige levende wezens hier. De volgende dag verkennen we een ander deel van het eiland en zwemmen in een prachtige afgelegen baai. Al met al is het goed toeven hier.
Als er de volgende dag weer een leuk windje staat vertrekken we naar Dominica. We gaan voor anker bij het plaatsje Roseau. Meteen voel je je hier in een andere wereld. Alle voorgaande eilanden hebben allemaal een Europese inslag. Dominica doet ons weer denken aan Suriname. Als we aan onze moorring liggen hebben we meteen contact met de plaatselijke bevolking. Dat spreekt ons enorm aan, hoewel andere mensen het als opdringerig kunnen ervaren. Als we de bijboot afmeren bij een nogal hoge gammele steiger worden we meteen welkom geheten en geholpen. Vond ik het in Point a Pitre een beetje eng om een lokale eetgelegenheid in te gaan, hier is iedereen even vriendelijk.
Als we nog even een ommetje maken, worden we aangesproken door een meneer die een taxi bedrijf heeft. Hij biedt een rondrit (met gids) aan over het eiland voor een redelijke prijs. Aangezien de wegen op Dominica over het algemeen smal en stijl zijn en er bovendien links wordt gereden, nemen we dit aanbod aan. We spreken af voor de volgende morgen om half negen bij het Anchorage Hotel. We hebben een hele taxi bus voor ons alleen. Onze gids Russel is een geboren en getogen Dominicaan die goed Engels spreekt. Hij heeft een hele hoop broers en zussen van wie we er in de loop van de dag een aantal ontmoeten. Onze eerste stop is de enige rum distilleerderij die nog gebruik maakt van waterkracht. We zien hoe het suikerriet geperst wordt door aandrijving van een waterrad. Helaas (ook hier is het buiten het seizoen) is er niemand die ons de distilleerderij kan laten zien. Jammer want dat hadden we wel leuk gevonden. We rijden door het dorp waar Russel geboren is en maken kennis met de eerste broer en ander dorps genoten. Na een stop voor een kopje koffie gaat het naar het Fort Shirley waar we een uurtje rond lopen. Hierna gaan we dwars over het eiland richting de Emerald Pool. Onderweg daarheen laat Russel ons verschillende leuke bezienswaardigheden zien. Zo rijden we door het gebied van de Harawaks indianen, de oorspronkelijke bewoners van het Caribe en lunchen we in een leuk lokaal restaurant. Emerald Pool is een idyllisch plekje onder aan een waterval waar je kunt gaan zwemmen. Wij hoefde niet te zwemmen om nat te worden want het regende op dat moment gigantisch. Het wemelde hier trouwens van die grote gele landkrabben. Brrrrr ze lijken mij te veel op spinnen.
Na nog een stop bij een vriend van Russel, waar we een glaasje rum krijgen omdat we zo nat zijn, is het bij zessen en is het mooi geweest voor vandaag.
Omdat we nog graag de Tarafal watervallen en de “hot spings” willen zien, spreken we af om morgenochtend nog een keer gebruik te maken van de diensten van Russel.
Het weer is een beetje beter, het regent nog wel maar veel minder dan gister. Bovendien zijn we voorbereid, we hebben paraplu’s mee. Ook dit is weer een succes, de watervallen zijn prachtig. Om de heet water bronnen te bekijken gaan we naar een dorpje dat volledig is ingespeeld op dit fenomeen. In het seizoen kun je hier een zwavel bad nemen voor 5 dollar. Het schijnt heel gezond te zijn maar het stinkt wel behoorlijk. Dominica is een enorm vruchtbaar eiland met maar liefst acht sluimerende vulkanen. We nemen hartelijk afscheid van Russel en, voor ons, het mooiste eiland van de beneden windse eilanden want de volgende dag vertrekken we richting Antigua via Iles Des Saint.
Op Antigua liggen we voor anker in Englisch Harbour, een prachtig plekje voor het strand. We blijven hier twee dagen waarin we verschillende mooie wandelingen maken. Ook zien we hier een prachtige bloeiende cactus. Die bloem vraagt zoveel van de plant zodat als de bloem is uitgebloeid, de plant volledig is uitgehold en ten slotte verrot.
En dan is het weer tijd om terug te keren naar Sint Maarten.
De grote oversteek staat voor de deur. Dat betekent water tanken, diesel tanken, de was doen en natuurlijk de mondvoorraad aanvullen. Dit alles kost ons een aantal dagen.
Natuurlijk is er ook tijd voor ontspanning en we gaan dan ook samen met Han van de Condor lekker zwemmen bij het strand tentje Caracter, waar de saté en de cocktails uitstekend smaken. Ook bezoeken we de zeilers “happy hour” bij Barnecles en Lagoonies.
Op zondag gaan we aan de Franse zijde door de brug en ankeren buiten in de baai van Marigot. En dan is het wachten op wind.

Wordt vervolgd