De Balearen

De Balearen

We varen van Barcalona naar Calafell, een leuke kleine haven en een mooie plaats om over te steken naar de Balearen. Het weer ziet er voor de komende week nog erg onbestendig uit, veel regen en wind uit het oosten.
We bellen naar Ben om te vragen of hij zin heeft om een poosje mee te varen op de middellandse zee. Drie dagen later pikken we hem van het station op.
Na twee dagen wordt het weer beter en besluiten we te vertrekken, al krijgen we wel de waarschuwing mee dat er nog behoorlijk veel deining rond de eilanden zal staan door de harde oosten wind van de laatste dagen.
Dat was inderdaad niet gelogen. Het eerste stuk ging nog wel, maar helaas (dat overkomt ons wel vaker) wordt de wind zoveel minder dat de zeilen niet meer blijven staan met deze hoge deining en moet de motor bij. Tegen de ochtend komen we aan bij het plaatsje Puerto De Soller op Mallorca. Een prachtige ankerplek waar we ondanks de deining toch betrekkelijk rustig liggen.
We hangen een beetje de toerist uit, drinken een biertje op verschillende terrasjes, gaan met het leuke oude treintje naar Soller en maken mooie lange wandelingen.
Op een van deze wandelingen worden we vergezeld door een mooie zwarte hond, die we halverwege tegen komen. Hij doet net of hij bij ons hoort, loopt een stukje vooruit, kijk achterom of wij hem wel volgen en gaat vervolgens weer vrolijk verder. Wij denken dat dit bekent terrein voor hem is en dat hij straks wel weer terug zal gaan. Maar na drie uur wandelen is hij nog steeds bij ons en is het duidelijk dat hij nu op onbekend terrein is. Inmiddels zijn we meer in bewoont gebied gekomen waar ook veel auto’s rijden en hoe lief hij ook is, hij luistert niet echt naar de naam die wij hem gegeven hebben. We besluiten hem bij het eerste de beste politie bureau af te geven want hij is toch wel wat groot om aan boord te nemen. Bovendien had hij een telefoonnummer op zijn penning staan. Als we weer eens druk bezig zijn om hem van de weg af te krijgen, stopt er een auto met een mevrouw die Black (origineel hè) duidelijk kende en ons in keurig Engels vertelt dat dit de hond van vrienden van haar is en dat dit zeker niet de eerste keer is dat hij de benen neemt. Toch een beetje opgelucht zwaaien we Black uit en zoeken een restaurantje voor een late lunch en een welverdiend biertje.
Ook huren we een auto en crossen we twee dagen over dit mooie en schone eiland met vooral in het noordwesten hoge pieken wat prachtige vergezichten oplevert en mooie plaatjes. Natuurlijk wordt ook Las Palmas niet vergeten.
Dan wordt het weer tijd om een stukje te gaan zeilen en zetten we koers naar Puerto de Andraitx. Ook hier vinden we een “goede” ankerplek al liggen er wel behoorlijk wat stenen. Als we terugkomen van een wandeling en wat boodschappen zien we dat de Styx een beetje naar achteren gekrabd is en besluiten we een plekje te zoeken aan de andere kant van de geul. Helaas was dit van korte duur want binnen no time was de haven politie langszij om ons, op een overigens heel vriendelijke mannier, te vertellen dat we daar zeker niet mochten blijven liggen i.v.m. allerlei kettingen en kabels die daar over de bodem lagen. Jammer want we lagen daar veel meer uit de deining. Dan toch maar weer aan de ander kant proberen. Uiteindelijk lagen we wel vast maar was de wind zo ver gedraaid en toegenomen dat het nogal oncomfortabel was. Na een hobbelige nacht besluiten we te vragen of we in de haven mogen ankeren om beter weer af te wachten om onze reis voort te zetten. Wederom zeer vriendelijk, krijgen we hier toestemming voor.
Ons volgende doel is Ibiza. Na een mooie zeiltocht gooien we het anker uit in Cala Portinatx. Een prachtige baai maar, anders als op Mallorca ziet het er hier wel een beetje verlaten uit zo in half november. De volgende dag besluiten we ons vertier te zoeken in Puerto San Antonio. Wederom een mooie ankerplek maar ook hier is “de winter” volop ingetreden. Bijna alle leuke tentjes zijn dichtgetimmerd en hierdoor ziet het er allemaal wat afgehaald uit. Wat ons drieën ook opvalt, is dat het hier ongelofelijk smerig is. Overal ligt zwerfvuil en hondenpoep. Als we de affiches mogen geloven wordt er hier van 1 mei tot 30 september 24 uur per dag geleefd. Die andere maanden is het meer overleven.
Ook hier huren we een auto om het eiland te verkennen, maar ook dat kan ons oordeel over Ibiza niet echt wijzigen, het is wel groen en heuvelig maar saai.
Wel leuk is de ommuurde oude dorpskern van de stad Ibiza en het grappige kleine museum waar we een beetje spelen met de zwaarden en het andere oorlogstuig.
Ons volgende doel is het eiland Formentera . Omdat er maar weinig wind staat zoeken we eerst nog een ankerplek aan de zuidkust van Ibiza, Cala Port Roig.
Wat we met de auto niet vonden, vinden we wel tijdens dit zeiltochtje langs de kust en met namen Isla Vedra en Isla Vedranell bieden een indrukwekkend woest aanblik.
Voor Formentera ligt het vrijwel onbewoonde eiland Isla Palmador met zijn mooie beschutte ankenbaai. Dit eiland, met zijn drie huizen die alleen in de zomervakanties bewoond zijn, is door een ondiep rif van Formentera gescheiden.
We hebben dit eiland praktisch voor ons alleen en we genieten er dan ook volop van. We maken lange wandelingen en waden in een moerasachtig gebied door kniediep water
Vooral Ben zal dit eiland niet zo snel vergeten want hij was hier zeer geliefd bij de ……. Muggen !!!!!. Iedere morgen werden de nieuwe aanwinsten geteld op benen, armen, hoofd en nek. Hij leek een beetje op een rooie hulk.
Na een paar dagen varen we naar de jachthaven van Formentera. We hebben water nodig en een douche is ook wel weer eens lekker.
Hier pakken we de fiets om het eiland te verkennen.
En dan wordt het weer eens tijd om aan de terugtocht te gaan denken want het is inmiddels begin december en Ed en ik hebben een vlucht naar Nederland geboekt op 17 december vanuit Malaga. De bedoeling is dat we de Styx voor een maand achter laten in Almerimar. Deze jachthaven hebben we op onze reis naar boven een weekje aangedaan om te kijken of we daar de Styx veilig konden achterlaten en ook of we onze jaarlijkse helling beurt kunnen doen als we uit Nederland terugkomen.
Maar eerst zullen we Ben nog onze favoriete plaatsen (lees eten en drinken) die we op de heenweg hebben aangedaan laten zien. Zo beloven we hem een kijkje op het eiland Tabarca, zeetong eten in Calpe en een Duveltje met bitter ballen bij de Dos Chicos in Torreviella.
De oversteek valt een beetje tegen. We vertrekken in de avond met een beetje wind, maar al gauw moet de motor bij en omdat er helaas weer veel deining staat, halen we ook het grootzeil weg. Als er om een uur of vier weer wind komt en Ed en Ben het grootzeil hijsen, blijkt dat het hele waterrif van voor tot achter los gescheurd is van het zeil en moeten we verder met een “losse broek”.
S’morgens vroeg valt het anker voor de haven van Calpe. De wind draait naar het westen, geen goede wind om verder te varen maar ook moeten we ankerop om aan de andere kant van de rots Penon de Ifach voor het strand te ankeren. Na een paar dagen lekker wandellen en natuurlijk tong eten, willen we wel weer een stukje verder. Bij gebrek aan wind, motoren we vijf mijl verder de baai in naar Albir waar we een wandeling willen maken langs de kliffen. Er is geen zucht wind, maar toch staat er nog een behoorlijke deining wat landen met de bijboot op het strand een beetje tricky maakt. Nu heb ik hier al ervaring mee (het is mij twee maal overkomen) en ben dan ook extra voorzichtig met uitstappen. Als ik de mannen er op wijs dat er best wel een beetje branding staat wordt mij een beetje lacherig van beide zijde hulp aangeboden. Alleen had ik deze keer die hulp niet nodig, maar Ben wel. Als hij net met een been uit de boot stapt, tilt een golf de boot op en duwt hem onder Ben door wat resulteert in een spartellende Ben in de branding. Niets aan de hand, het is mooi weer er is zoet water op het strand om te spoelen dan droogt de rest vanzelf. Helaas dacht Ben zijn mooie nieuwe telefoon hier iets anders over.
Zo rommelen we een beetje langs de kust naar beneden en komen ten slotte op 14 december in Almerimar aan waar we tijdens het Happy our bij Oscar, Albert Jan en Martiene weer ontmoeten waar we in de week Almerimar enkele gezellige uurtjes mee hebben doorgebracht..
Ben heeft zijn terugvlucht op de zelfde vlucht als ons kunnen boeken en zo gaan we met z’n drieen, na de boot tiptop in orde gemaakt te hebben op zaterdagmorgen vroeg op weg naar Malaga en naar huis.

Wordt vervolgd