Venezuela

Los testigos

Op woensdag 8 juli hijsen we om 12 uur de zeilen voor de 136 NM naar Los Testigos.
Deze Venezulaanse eilanden groep bestaat uit een aantal kleine eilanden waarvan de meeste van ongeveer 160 bewoners wonen op Isla Iguana en playa Tamarino.
Op Los Testigos is het niet mogelijk om in te klaren maar als je je meld bij de Guardacosta (kustwacht) is het toegestaan om hier drie dagen te blijven.

We liggen met een aantal schepen voor anker bij playa Tamarino waar we al snel kennis maken met Benjamin, een visser die heel erg van gezelligheid houdt.
Samen met de bemanning van twee Franse, een Braziliaanse en een Australische zeilboot genieten we van de gastvrijheid van Benjamin. Hij zorgt voor de vis en de muziek en wij met z’n allen voor de drank en de hapjes.
De Hollandse Ketel 1 gaat prima samen met de kreeft en de “El Torro” (een prachtige koraal vis), de franse salade en het Braziliaanse toetje ( een zoet meelgerecht met vanille en opgeklopte room). Het was weer meer dan gezellig en misschien wel goed dat we na drie dagen weer ankerop moesten.

Isla Margarita

Op zondag gaat de reis naar Isla Margarita 45 mijl naar het zuidwesten. Het was eerst niet de bedoeling om naar Venezuela te gaan om dat dat door veel zeilers en pilots staat aangeschreven als erg crimineel. Volgens mensen die hier al een tijd vertoeven zijn er inderdaad geregeld (bank)overvallen op klaar lichte dag waarbij je dan meer risico loopt om door de politie te worden verwond als door de criminelen. Zelf hebben wij daar niet veel van gemerkt.
Op Margarita ontmoeten we Ben en Nannie van de catamaran Dual Dragons. Samen met hun huren we een taxi met chauffeur voor een hele dag om het eiland te bekijken. We treffen het want onze chauffeur spreekt goed Engels en brengt ons op de rondrit bij verschillende leuke bezienswaardigheden waaronder een vuurtoren. We kunnen helemaal naar het licht klimmen waar we een geweldig uitzicht hebben. We sluiten deze dag af met een borrel op het strand.
Na tien dagen Isla Margarita vertrekken we naar Tortuga.

Tortuga

Tortuga is een onbewoond eiland met een landingsstrip voor kleine vliegtuigjes waar in het weekend druk gebruik van wordt gemaakt door Venezulanen van de vaste wal voor een dagje strand. Als we op woensdag aankomen op Tortuga samen met de Dual Dragons en de Zeevonk, liggen er nog drie andere schepen. Op donderdag avond komen de eerste “Powerboots” van af de vaste wal en vrijdag ochtend is het èèn witte file motorboten en al gouw is het strand niet meer te zien omdat al die motorboten gezellig aan elkaar knopen met een anker voor en achter. Het is 24 juli, de verjaardag van Simon Bolivar, in Venezuela een nationale feestdag.
Simon Bolivar was een van Zuid Amerika’s grootste generaals in de strijd voor onafhankelijkheid van Spanje voor Colombia, Equador, Bolivia, Panama, Peru en Venezuela en hij was van 1819 tot 1830 de eerste president van de republiek Colombia (nu Euqador, Colombia, Panama en Venezuela. De nationale held van zuid Amerika ook wel de “George Washington van zuid Amerika” genoemd. In Venezuela is de munteenheid naar hem vernoemd.
s’Avonds lijkt het wel kermis. Alle boten zijn uitbundig verlicht zowel boven als onder water, wat een uniek effect geeft in dit glasheldere water. Zaterdag varen we ongeveer 10 mijl verder naar het westen om ook op het eilandje Cayo Herradura achter aan te sluiten bij zo’n honderd motorboten. Op zondag in de namiddag hijsen we de zeilen voor de trip van 90 mijl naar het koraal atol Los Roques.

Los Roques

Los Roques is een gebied van ongeveer 14 bij 25NM beschermd door een rif. Binnen het rif liggen een groot aantal, meest onbewoonde, eilandjes met prachtige anker plekken.
We komen s’morgens om 06:00 uur aan bij de ingang van het rif. Normaal gesproken is de C-map kaart een prima hulp om te navigeren. Maar omdat deze eilanden niet door grote scheepvaart wordt aangedaan is er nogal wat afwijking (waarvoor duidelijk gewaarschuwd wordt op C-map). De beste mannier is om op het oog te navigeren en heel goed op de kleur van het water te letten, donkerblauw is diepwater hoe lichter de kleur hoe ondieper het water. Dat klinkt allemaal best eenvoudig, maar als je voor de wind met een aardig zeetje achterop een gat in het rif moet zoeken van ongeveer 250 meter breed, met nog niet zoveel licht is dat toch wel even billen knijpen. De pilot geeft aan dat we het midden van de ingang moeten houden en zodra we binnen zijn direct stuurboord uit te gaan om het tweede rif te ontwijken. Het gaat allemaal goed en achteraf valt het ook best mee. Zodra we binnen het rif zijn is de zeegang weg en zoeken we een ankerplek om te ontbijten. Heerlijk zo achter het rif met de volle wind overdek en geen spatje zeegang.
Na het ontbijt gaan we weer verder. Inmiddels is de zon een stuk geklommen en is het navigeren langs de ondieptes een fluitje van een cent. We laten het anker zakken in de baai van Franciques waar we heerlijk zwemmen, snorkelen en wandelen. Op een wandeling over het eiland stuiten we op een grote berg schelpen de een nog mooier en groter dan de ander. Vroeger maakte ze je wijs door te zeggen dat je de zee kon horen als je een dergelijke schelp tegen je oor hield. We doen nog twee mooie ankerplekken aan binnen het rif en ook hier geen gebrek aan schelpen. Deze schelpen worden gevist voor de cones, een grote slak, die veel wordt gegeten in deze gebieden. Om de slakken uit de schelp te halen wordt met een scherp mes een gat in de bovenkant van de schelp gemaakt, daarom zijn er in die bergen schelpen geen onbeschadigde exemplaren te vinden.
Ook staan er op deze eilandjes overal opgestapelde stenen. We weten niet waarom of wie dit gedaan heeft maar wij noemen deze steen stapels “Inukshuks” wat voor de eskimo’s een merkteken op de wal is.
We verlaten dit snorkel paradijs op donderdag 30 juli tijdens een prachtige zonsondergang op weg naar Bonaire.